'ben yetiştirilmedim, büyüdüm sadece, yabani bir bitki gibi' demiş Meksikalı aykırı bir kadın performans sanatçısı, yazar ressam ve daha birçok şey olan Kathy Acker.
neden ve hep acıtır bu söz bu kadar, yıllar geçse de hala o küçük kız, çocukluk hali, neden hiç terketmez de insanı gelir oturur içine, kocaman açtığı gözleriyle bakar durur dünyaya?
kızacak hesap soracak kimse bulamayınca insan, boşlukta yumrukları sıkılı öfkesiyle kalakalıyor.
geç kalınmış hesaplaşmalara çünkü.
'belki onlar da sevilmemişti, sevmeyi beceremediler, ellerinden gelen bu kadardı'
sonsuz kere kendine verdiğin plasebo bir teselli bu, bilirsin...
ahh bu gereksiz empati, herkes için mazeret üretme ve affetme sürekliliği.herkesi affedip bir kendini hiç bağışlamama sendromu.
insanın anayurdu demiş biri çocukluk için.haklı, dönüp dolaşıp konduğun yer orası.hiç çıkamadığın labirent.la birent demişken hayvan bağırsakları ile keşfedilmiş, çok eski zamanlarda eski Mısırlılar bulmuş sanırım saçma sapan bir yerlerde okumuştum.konuyla alakası yok, konu 'neyse' zaten.
siz aldırmayın bu çifte kavrulmuş hallere, arada bir eser ve gelir geçer.birazdan sokağa inerim, kaçak gelin zilli tiger günler sonra mahalleye döndü, iki oynaşırız bi şeyim kalmaz.
siz mi? sevin yeter,ailenizi, çiçeği böceği ağaçları hayvanları ama en çok çocuklarınızı.çok sevin...
