AMBARYOLU AFYON Sene 1960-1980 arası. İstasyon yakınlarında şimdiki Beton Travers ve Çimento Fabrikaları’nın oralardaki büyük ambarlara trenlerle mallar gelir,garın karşısındaki yoldan at arabalarıyla şehrin esnaflarına dağıtılırdı. Ambaryolu adı buradan gelir. Aslında kayıtlarda Kadınana Caddesi olarak geçse de halktan kime sorsan Ambaryolu der. Ambaryolundan aşşağı. Ambaryolundan yokarı. Ambaryolunun berisinde,gıyısında,arasında diye yol tarif ederiz. O yıllarda Ambaryoluyla Yeşil Cami arasında kalan kısım büyük oto sanayiydi. Pancar Kooperatifi ile Gedik Ahmet Paşa İlkokulunun arasındaki yerde kamyonların dartıldığı goca kantar vardı.Sanayinin gıyısında köy gareji,at arabacıların eğlek yeri,bir iki taksici de Ambaryolundeydi. Şehirleşme yok denecek kadar az heryer tarleydi.O devrin en işlek,galebeşlik caddesi bureydi. At arabeci emmiler… O zamanlar dolmuşlar sayıynan ya bir ya iki dene.Parası olanın binebildiği taksiler ve faytonlar vardı.En çok at arabaları hem taşımacılıkta hemide ulaşımda kullanılırdı.Tek koşum veya çift koşum atlı arabalarda odun,kömür,erzak,eşya ve insan taşınırdı. At arabeci emmiler ucuza,duddurabildiğine daşınceği götürüverilerdi. Çocuklar tıngır mıngır giden arabanın ardına ayaklarını sallıyerek oturur,yolu seyrederlerdi. Köy otobüslerine gamyon denirdi. “Arabeci bizi köv garecine kaça atıverin,gamyon gaçmadan govebi.” At arabeciler en çok bu cümleyi duyalarıdı. Ambaryolu’nun çakıllı çukurlu paket daşlı yolundan nal sesleri eşliğinde köhnek gareje köye gitcekler daşınırdı.Köfne garej ana buba günü gibi olurdu.Otobüsler,atlar,arabalar köylü,kentli caddeyi doldurularıdı. Yakın uzak farketmez bazı köylerden şehere haftada bir,bazı köylerden üç günde şanslılara da günübirlik gamyon galkardı.Köy otobüsüne yetişemeyince ya hanlarda galınır yada akrabalarda… Araba olsa dahi Afyon gara gışında gar yolları gapadığından bazen günlerce köylü köyüne gidemezdi. Köyden gelip Ambaryoluna enen köylüler,Yoncaaltı Camisinin önündeki dene pazarına ayağı bağlanıp sepete gonmuş tavukları,samanınan korumaya alınmış yumurtaları,çuval çuval bakliyatları,ev ekmeklerini,kese yoğurtlarını,gaymakları satmiye götürüleridi. O dönemde gazetelere konu olan “Nuhun Gemisi”adındaki köy dolmuşunda insanların yanında koyun,keçi bile daşınırmış. Atı,eşşeği olan heybesini yükle şehere gada saatlerce sürermiş.Kağnıyla bile gelinirmiş. Yakın köylerden dabana guvvet şehere gada yörünürmüş.Köylüsü,yolcusu,nakliyecisi esnafı ilk Ambaryolunda topleşir sona şehere dağılırdı. Ambaryolu’na betonluyol dense yakışır.Kadınana İlkokulunun ordan taa Atatürk Bulvarı’ndaki yuvarlağa kadar altı dükkan üstü bitişik nizam yüksek apartmanların olduğu en işlek caddemizdir.90’larda en çok inşaat malzemecileriyle hırdavatcıların dükkanları varken artık tekstilden mobilyaya,bankalara, marketlerden,güzellik salonlarına kadar her sektörden işletme mevcuttur.İşhanlarında serbest meslek mensuplarının ofisleri vardır.Erenler’e yeterli sayıda yurt binası yapılmadan evvel yirmiye yakın kız-erkek yurdu Ambaryolundaydı.Bayramlardan önceki hafta işportacılara satış yapmaları için izin verilir.Yol boyu eyicene inne atsen insandan yere düşmecek hale gelir.Trafiğin en yoğun olduğu caddelerden biridir.Yakın geçmişte alt yapısı yenilenip asfaltlanan geniş caddeyi sıra sıra parketmiş araçlar daraltmaktadır. Kadınana caddesi bizim ettiyar delikanlı Ambaryolumuzda kepenkler heeç gapanmasın. Ebediyyen Afyon’da işlesin dursun.