Konfüçyüs’ün dediği gibi "Vefa ve samimiyet temel prensipleriniz olmalıdır.
Hayat bu... her karesinde mutluluk ,sevinç,sağlık,huzur olmuyor.
Zaman zaman yaşantımızda işlerin ters gittiği, üzüldüğümüz, yorulduğumuz günler oluyor , olacaktır. Hayatın dengesi ve kaçınılmazı bu. Çok sevdiğim bir şarkıda geçer “Elbette bazen çiçek açıp,bazen solacağız”
Hayatımızda her ne olmuş olursa olsun insan özelikle zor dönemlerinde dost dediklerinden vefa bekler, anlayış bekler, yüreğine , omzuna dokunacak sımsıcak bir el bekler, o zor anlarda dostunun bir güzel sözü, sıcak bir gülümsemesi onu hayata bağlar.
Ve asaletiyle yoğrulan insanlarda zor günlerinde yüreğine dokunan dostlarına “Vefa” duygusu gelişir. Sözünde durma ,sadakat gösterme, zor zamanları beraber aşma, içten bağlılık, güçlü dostluk, sevdiklerimizin sevinciyle sevinmek, acı ve üzüntülerini paylaşmaktır vefa.
Eğer gönlünüzde, zihninizde, ruhunuzda cömertçe sevgi yoksa vefa gösteremezsiniz. Eğer egonuz güçlüyse, bencilliğiniz kişiliğinize hakimse , çıkar duygunuz, hak, hukuk, adalet duygusunun önünde gidiyorsa, kendi duygularınızı , ilkelerinizi, görüşlerinizi, düşüncelerinizi diğer insanlarınkinden daha önemli görüyorsanız ve kararları hep siz vermek istiyorsanız, bunlar değişmeden siz ömür boyu huzuru ve anlayışı da bulamazsınız., vefalıda olamazsınız , vefayıda bulamazsınız.
Bize emek veren anne ve babamıza atalarımıza, milletimize, öğretmenlerimize dostlarımıza vefa borcumuz olduğunu unutmayalım. Unutmayalım ki, vefa bir insanın kişiliğini yansıtır. Vefalı insan, birçok zararınızı da görse bile tek bir iyiliğinizi unutmaz. Nankör insan, tek bir zararınızı görse, bütün iyiliklerinizi unutur.
Her zaman vefa ve sadakati kalplerinizde yaşatmanız ve korumanız dileğiyle sevgiyle kalın takipte kalın.
Mehtap Erişmiş
