“Soluk Mavi Nokta” Amerikalı gökbilimci ve astrobiyolog Carl Sagan’ın kitabı. Yaşadığımız güzel maviye, dünyamıza dair.
“Şu noktaya tekrar bakın. Orası evimiz. O biziz. Sevdiğiniz ve tanıdığınız, adını duyduğunuz, yaşayan ve ölmüş olan herkes onun üzerinde bulunuyor. Tüm neşemizin ve kederimizin toplamı…
Bir günışığı huzmesinin üzerinde asılı duran o toz zerresinde.
Sadece bir güneş huzmesi ve içindeki toz zerresi. Bu kadar. Bu toz zerresindeki yaşamlarımız. Sadelik ve dinginlik…
"Böbürlenmelerimiz, kendimize atfettiğimiz önem, evrende ayrıcalıklı bir konumumuz olduğu hakkındaki hezeyanımız, hepsi bu soluk ışık noktası tarafından yıkılıyor. Gezegenimiz, onu saran uzayın karanlığı içinde yalnız bir toz zerresi…Belki de insanın kibrinin ne kadar aptalca olduğunu bundan daha iyi gösteren bir fotoğraf yoktur. Bence, birbirimize daha iyi davranma sorumluluğumuzu vurguluyor. Bu mavi noktaya, biricik yuvamıza.”
Mavi nokta; doğam, rüzgarlarım, mevsimlerim, toprağımın kokusu, denizimin tuzu, baharımın serinliği, kışım içimin titretişi, güzümün düşen yaprağı, renklerim, gökkuşağım, sonsuzluğum, gökyüzüm, göğe bakışlarım, kayboluşlarım, ellerim, yüzüm, tenim, mavilerim, seherim, seherdeki kızıllığım, tan yerim, alacakaranlığım, yollarım, kalbimin sesi, çocukluğum, merakım, hevesim, ormanlarım, göçmen kuşlarım, düşlerim, şiirlerim, müziğim, ritmim, ahengim, fotoğraflarım, hikayelerim, hissedişlerim, sıcaklığım, gülüşlerim, hüzünlerim, yağmurlarım, sırılsıklam oluşlarım, dağlarım, göllerim, bozkırlarım, adımlarım, köpük köpük bulutlarım, kahvem, anlarım, kar masallarım, bağırışlarım, susmalarım, sırlarım, ilhamlarım, maceralarım, çılgınlıklarım, aşkım, nedensiz gülüşlerim, ağlayışlarım, uykularım, uyanışlarım, sabahlarım, ince belli bardakta çayım, merhametim, ışığım, arayışlarım, varlığım, yokluğum, araflarım, iç çekişlerim, ıslak toprağım, doğan günüm, her gün yeniden başlamak, umudum…
Yaşamım mavi nokta, derin derin nefesim…
O güzel mavi nokta sensin.
İçimdeki derinliğim, tarifsiz bir kayboluşum dünya…
Hermann Hesse’nin “Siddhartha” romanında; “Senin ruhun bütün dünyadır” diyordu. O bütün dünya mavinin sonsuzluğunda, içinde. Gözlerini kapamazsan göremezsin… Gözlerini kapamazsan duyamazsın…
Susanna Tamaro da “Anima Mundi – Dünyanın Ruhu” romanında,
- Neyi anladım?
- En basit şeyi, sevginin ne olduğunu.
- Peki nedir?
- Sevgi özendir.
Maviye, içimdeki dünyaya, derinliğe sevgiyle, özenle…
