Bu haftaki makalemi yine kadınlar üzerine yazmış olduğum halde yazımı bir sonraki haftaya ertelemek istedim. Çünkü Batman'daki şehit askerlerimiz  ve ocakları sönen aileleri,  acı çeken ana babaları düşündükçe içim elvermedi.

Şehitlerimize Allah 'tan rahmet, ailesi ve yakınlarına başsağlığı ve sabır diliyorum.

Sabır diliyorum da ancak nasıl sabredilebilir bilmiyorum.

Ateş düştüğü yeri yakar,

bizler üzülürüz, vah vah tüh tüh deriz ama o aileler o eşler o nişanlılar o çocuklar kahrolur.

Emek vererek,

geceni gündüzüne katarak,

yemeyip yedirdiğin,

giymeyip giydirdiğin,

O gencecik fidanlar,

geleceğimiz, umutlarımız

Kalleş bir terörün kurbanı oluverirler...

Yıllarca verdiğin emek bir anda yok olur.

Sonrası......

"Vatan sağolsun"

Çocuklarımız ölüyor!!

Vatan nasıl sağ olsun??

Savaşta ölmedi bu Kınalı Kuzular;

Vatanı kurtarırken ölmedi bu fidanlar...

Kahbe bir terörün kurbanı oldu.

"Şehitler ölmez " diyorlar ya !   Ölüyorlar işte..

Onlar ölünce umutlarda ölüyor,

Aileler ,analar ,babalar, çocuklar, nişanlılar , yavuklular ,her gün ölüyor. ..

Hepsinin ayrı bir hikayesi,

Ayrı bir geleceği ,

ayrı bir umudu vardı..

Şimdi??  YOK...

Dayanılmaz bir acı..

eminim...

Kımseden tepki yok.

Sosyal medyadan paylaşımlar...

Teröre lanet okumalar,

Başsağlığı dilekleri

Sonuç....bir koca  HİÇ

Ateş düştüğü yeri yaktı..

Üç gün sonra hayat bizler için devam ediyor. ..Ya şehit aileleri ??

Onlar için hayat çok zor.

Unutulmaz. .....

Beş gün sonra  yine şehit...yine terör...

Ne zaman son bulacak bu?  Hep bu sorular soruluyor.... cevap YOK

 

Utanıyorum Şehidim

Utanıyorum..

Yemekten, içmekten....

Senin annen ağlarken

Gülmekten utanıyorum.

Sanma ki unutuyor

Unutturuyoruz..

Unutanları barındırmaktan

Utanıyorum...

SEN  vatan için,

bizim için

şehit olurken

Seni görmezden gelenlerden

UTANIYORUM

(Aziz Nesin)......

Görüşmek dileğiyle...