Çocuklar ilk dönem eğitimlerini tamamlayarak karnelerini aldılar. Öğrencilerin dönem boyu performansları karne notu ile değerlendirilir. Her anne-baba çocuğunun başarılı olmasını, yüksek not almasını beklentisi içinde çocuğun başarılarına sevinir, mutlu olur ve gurur duyar. Çocuklarının düşük notlarına odaklanan ebeveynler, çevreden çekinir. Küçük duruma düşme kaygısıyla başarısızlıktan çocuklarını sorumlu tutabilir. Utanç içinde öfkeyle suçlayıcı, yargılayıcı, aşağılayıcı ifadelerle çocuklarına sözel ve fiziksel şiddet uygulayabilir. Çocuklarının yetersiz, beceriksiz olduğunu düşünerek çocuk üzerindeki baskıyı arttırırlar. Alınan karne karşısında ebeveynlerin yaklaşımları çocuğun ruhsal gelişimini olumlu veya olumsuz etkiler.
Karne değil çocuk önemli!
Çocuğu ile yüksek beklentilerle bağımlı ilişkiler içinde olan ebeveynler, beklentilerinin karşılanmaması durumunda hayal kırıklıkları, öfke ve kızgınlık duygularını ortaya koyarlar. Olumsuz duygularla iletişim kurmaları, çocukta suçluluk duygusu oluşturur ve özgüvenini zedeler. Çocukları başarılı arkadaşlarıyla kıyaslayan ebeveynler, çocukta stres, kaygı ve güvensizliğe yol açarak benlik saygısını olumsuz etkiler, çocukta travmaya yol açabilir. Benlik saygısını yitiren çocuk, ya kendine ya da sosyal çevresine zarar verme tutumları sergileyebilir. Çocuk yeterince anlaşılmadığı, değersiz olduğunu ve duygularının kabul edilmediğini düşünür. Çocukla düşük not getirmesinden dolayı alay etmek, arkadaşları ve yakınları yanında küçük duruma düşürmek başarısızlığı arttırabilir ve öğrenilmiş çaresizliğe yol açarak eğitimden uzaklaşmasına sebep olabilir
Aileler nasıl yaklaşmalı?
Her şeyden önce anne ve baba ortaya çıkan sonucun sorumluluğunu çocuklarıyla birlikte paylaşmalıdır. Her koşulda çocukların sevildiği, önemsendiği ve değer verildiği göstermelidir. Karne başarının tek şartı değildir. Çocuğun eğitiminde iyi bir insan olarak ailesine ve topluma faydalı birey olarak yetişmesinin en temel amaç olduğu dikkate alınmalıdır. Karnesinde düşük getirilen notların değerlendirilmesinde sorunun kökenleri, nedenleri araştırmalıdır. Anne-baba ve çocuk karşılıklı konuşarak eğitim yılını değerlendirmelidir. Çocuğu iyice dinleyerek karne sonucu oluşan duyguları paylaşılmalıdır. Düşük nota neden olan çocuğun dersle ilgili algılama, anlama ve motivasyon sorunlarının sebebi nedir? Araştırılmalıdır.
Öğretmenleriyle işbirliğine geçerek çocuğun eğitim boyunca performansı ile ilgili gözlemleri öğrenilmelidir. Çocuklarının yaşına göre gelişim veya ergenlik dönemi ruhsal sorunlar yaşadığı dikkate alınmalıdır. Bu dönemlerde çocuklar duyguları inişli-çıkışlı olur, dikkat ve konsantrasyon sorunları yaşayabilirler. Soruna odaklanmak yerine çözüme odaklanarak, sorunun çözümü için izlenecek yollar ne olmalıdır? Belirlenmelidir. Eğer çocuğun bilgi yetersizliği varsa tespit edilmeli, eksik konuların telafi yönünde çocukla işbirliği içerisinde destekleyici programlar geliştirilebilir. İhtiyaç duyulursa uzmandan yardım alınabilir.
