Düşünmek insan için bir zorunlıluktur.İnsan olabilmek için düşünceyi de bilmek, düşünebilmek gerekir.Tabiatta tüm hayvanlar bazı organlarını kullana kullana geliştirmiş,insanlar ise düşüncelerini de sürekli geliştirerek tabiatın en akıllı yaratılanı ve hükmedicisi olduğunu ispatlamıştı. Düşünme bireylerin ve toplumun güvenilir ve sürekli yaşayış biçimine kavuşmaları için gerekli ortamın hazırlanması bu ortamın sürekliliğide önemli rol oynar. Düşünmek kendimizi eşyaya değil,eşyayı kendimize uydurmaktır. Şuurumuzu olaylara odaklamaktansa olayları hep kendi istikametimize dolayısıyla istikametimize ve isteklerimizin emrine vermektir.
TDK sözlüğünde düşüncenin birkaç tarifi ;
Zihinden geçirmek
Muhakeme etmek,
Bir şeye karşı ilgili ve özenli davranmak, Hatırlamak Değerlendirme, olarak verilmiştir.
Beynin her iki yarısında oluşan düşünmenin olabilmesi için, bilgi birikiminin,tecrübenin,kıyaslamanın,mantıklı davranma gibi etkinliklerin kişide tam oluşması gerekir. O yüzden ben de diyorumki, bir yılda yüzelli civarında belirli gün kutlanmaktadır. Bunlara senede bir günde DÜŞÜNME günü ilave edilse, insanlarımız herşeyden bir günlüğüne uzaklaşıp; kendisi,ailesi,çevresi,ülkesi, ideallleri ve yaşadığı dünya hakkında düşünse.
O gün iletişim araçlarından curcunadan,çekişmekten,uzaklaşarak; hayatını,yaptıklarını, yapamadıklarını,üzdüklerini,trafikteki davranışlarını,işinde başarılı olma yollarını, kısa yoldan para kazanmak yerine emekle elde edilenin daha kıymetli olduğunu,spor,sanat,siyaset ekonomi,eğitim gibi birçok konuda ne kadar bilgi sahibi olduğunu DÜŞÜNEMEDEN verdiği kararların toplumda nelere malolduğunu...... Kısaca kişinin kendisini bir günde olsa inzivaya çekmesini, ertesi gün hayatınadüşüncelerle başlamasını. İnsan olmanın nimetlerini,okuyarak, dinleyerek,uygulayarak taçlandırmasına vesile olmaz mı?
‘’ Düşünüyorum o halde varım’’ diyebilmek ümidiyle.
