Bu sefer bana ayrılan bu köşeyi müsadenizle O’na ayırmak istiyorum!
Bugün özel bir gün!
Evet, bugün onun bu dünyada VAR olduğu gün.
Fotoğraf albümlerime bakıyorum... Siyah beyazlığın içinde renkli kareler. Şipşak makinelerden çıkan küçük kareler; şimdiki gibi telefonun hafızasını doldurup yitip gidenlerden değil.
Her bir karesinde ayrı anlam.
Yaşanmışlıklar durmuş karede ya , ben de öylece orada durup kalmak istedim.
O karelerde askeri botlarıyla neredeyse aynı boyda küçük bir kız çocuğunun yürümesine yardımcı olan yakışıklı bir adam var. Sımsıkı kavrıyor düşmesin diye İLK adımlarını atarken. Yürümeyi öğretiyor, yürümesini izliyor.
KENDİ bahçesinde bir dünya kuruyor, koruyor kolluyor. O dünyada zarar gelsin istemiyor.
Belki daha 15’inde giydiği botlardaki o sert olması gereken hayatı kırması için sevgisini veriyor.
VATAN aşkını öğretiyor, yaşayarak, yaşatarak.
“Demirbaş Listesini” öğretiyor, kavratıyor devlet malının ne demek olduğunu.
Okullar değişirken ( benim için 8 okul değiştirme; ablam için sayısını bilemiyorum)asıl dostluğun paylaşımlarda olduğunu öğretiyor.
Komşuları SEVGİLERİ, ALLAHA ISMARLAMAYI öğretiyor.
İnsan sevgisini öğretiyor.
Öncelik sırasını öğretiyor.
Evettt…
O kadar çoook var ki “İYİ Kİ”ler…
O kadar çoooksun ki…
O kadar çoook büyüksün ki…
ASLINDA BANA BAKANLARIN, BENDE GÖRDÜKLERİ SENİN BANA YÜKLEDİĞİN DEĞERLER...
TAKDİR EDEREK KARŞILADIKLARI DAVRANIŞLARIM SENİN DAVRANIŞLARIN...
AYNASIN BANA... YANSIYAN DA BENİM...
BEN biliyorum ki sonunu göremediğim yollara HİÇ KORKMADAN girebilirim...
BEN biliyorum ki GÖRÜNMEZ bir gölge SÜREKLİ BENİ TAKİP EDİYOR...
Bunu YÜREKTEN hissetmek o kadar güzel ki!
CANIMIN İÇİ BABAM
Doğduğun gün kutlu mutlu olsun!
UZUN YILLARDA O KOCAMAN YÜREKLERİMİZLE BERABER OLMAK DİLEĞİYLE...
ALLAH’A EMANET OL!
S’ev’giyle…
